кімберлі́т, -у, М -ліце, м.

Магматычная горная парода, якая ўтрымлівае алмазы.

|| прым. кімберлі́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кімберлі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кімберлі́т
Р. кімберлі́ту
Д. кімберлі́ту
В. кімберлі́т
Т. кімберлі́там
М. кімберлі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кімберлі́т, -ту м., горн. кимберли́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кімберлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Магматычная горная парода, якая ўтрымлівае алмазы. Алмазаносныя кімберліты.

[Ад назвы г. Кімберлі ў Паўднёвай Афрыцы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абамкну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Пазамыкаць усе ўваходы ў якое‑н. памяшканне і інш. Кімберліт [зорная парода] і піропы [каштоўныя камяні] схавала тайга, абамкнула замкамі скарбніцу. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)