кілі́шак, -шка, мн. -шкі, -шкаў, м.

Шкляная чарка на ножцы.

Поўны к.

|| прым. кілі́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кілі́шак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кілі́шак кілі́шкі
Р. кілі́шка кілі́шкаў
Д. кілі́шку кілі́шкам
В. кілі́шак кілі́шкі
Т. кілі́шкам кілі́шкамі
М. кілі́шку кілі́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кілі́шак, -шка м. рю́мка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кілі́шак, ‑шка, м.

Невялікая шкляная пасудзіна на ножцы; чарка. Хрустальны кілішак. // Колькасць напітку, што можа змясціцца ў такой пасудзіне. Выпіць кілішак гарэлкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кілі́шак ’чарка’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Касп., Шат., Жыв. сл., КЭС, лаг., Сцяшк.). Параўн. келішак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рю́мка ж. ча́рка, -кі ж., кілі́шак, -шка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кіляшо́к ’кілішак, невялікая чарка’ (Бяльк.). Гл. кілішак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кілі́х ’кілішак’ (Нар. словатв.). Гл. келіх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лікёрны ликёрный;

л. заво́д — ликёрный заво́д;

~ная начы́нка — ликёрная начи́нка;

л. кілі́шак — ликёрная рю́мка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Службо́вік ‘кілішак’, службо́вая чарка ‘чарка ёмістасцю 100 грам’ (Скарбы). Да службовы (гл. служба), відаць, пераўтварэнне старога казённы, г. зн. ‘мера, зацверджаная дзяржавай (казной)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)