кі́дка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
кі́дка - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кі́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кі́дка кі́дкі
Р. кі́дкі кі́дак
Д. кі́дцы кі́дкам
В. кі́дку кі́дкі
Т. кі́дкай
кі́дкаю		 кі́дкамі
М. кі́дцы кі́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кі́дка ж., разг. (порция сена, соломы и т.п.) ки́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кі́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Такая колькасць чаго‑н., якую можна ўзяць за адзін раз і кінуць. Кідка сена. □ Зашорхалі рыдлёўкі ў зямлі, паляцелі кідкі направа і налева. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кі́дка ’колькасць чаго-небудзь, якую можна ўзяць за адзін раз і кінуць’ (ТСБМ, Сцяшк., Жд. 3). Гл. кідаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кідо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кідо́к кідкі́
Р. кідка́ кідко́ў
Д. кідку́ кідка́м
В. кідо́к кідкі́
Т. кідко́м кідка́мі
М. кідку́ кідка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марш-кідо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. марш-кідо́к марш-кідкі́
Р. марш-кідка́ марш-кідко́ў
Д. марш-кідку́ марш-кідка́м
В. марш-кідо́к марш-кідкі́
Т. марш-кідко́м марш-кідка́мі
М. марш-кідку́ марш-кідка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ По́нускам ’як папала’ (карэліц., Шатал.) у вырабе: пускай у яго попускам палкаю. Відаць, памылковы запіс, гл. попускам. параўн. рус. подпуск, подпускам ’від кідка, калі прадмет’ляціць блізка да паверхні, нібы падскокваючы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)