ківа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Рытмічна хістацца з боку ў бок або зверху ўніз.

Галінкі ківаюцца на ветры.

2. Ісці з цяжкасцю, хістаючыся (ад стомы, хваробы і пад.).

Ледзь ківаецца стары дзядок.

|| аднакр. кіўну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся (да 1 знач.).

|| наз. ківа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ківа́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ківа́юся ківа́емся
2-я ас. ківа́ешся ківа́ецеся
3-я ас. ківа́ецца ківа́юцца
Прошлы час
м. ківа́ўся ківа́ліся
ж. ківа́лася
н. ківа́лася
Загадны лад
2-я ас. ківа́йся ківа́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час ківа́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ківа́цца несов.

1. кача́ться; пока́чиваться; шата́ться, поша́тываться;

галі́нкі ківа́юцца на ве́тры — ве́точки кача́ются (пока́чиваются) под ве́тром;

2. шата́ться;

зуб ківа́ецца — зуб шата́ется

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ківа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Рытмічна хістацца з боку ў бок або зверху ўніз. [Аляксей] ківаўся ў такт машыне: згінаўся ўправа, улева, каб быць у раўнавазе. Мележ.

2. Ісці з цяжкасцю, хістаючыся (ад стомы, хваробы і пад.). Кепска толькі, што свядомасць падказвае ісці, а ногі .. не слухаюцца дый годзе. Падбіўся ўжо і Марынчук, ледзь-ледзь ківаецца. С. Александровіч.

3. Хістацца, будучы нетрывала прымацаваным да чаго‑н. Зуб ківаецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ківа́цца ’рытмічна хістацца, калыхацца, віхляцца’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Касп., Бяльк.), ’нахіліўшыся працаваць’ (Сл. паўн.-зах., Касп., Бяльк.). Гл. ківаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кіўну́цца гл. ківацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поша́тываться (тро́хі, зрэ́дку, час ад ча́су) хіста́цца (калыва́цца, ківа́цца); пахі́ствацца, пакалы́хвацца, ківа́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заківа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць ківацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праківа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Ківацца некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіўну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Аднакр. да ківацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)