ківа́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ківа́нне
Р. ківа́ння
Д. ківа́нню
В. ківа́нне
Т. ківа́ннем
М. ківа́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ківа́нне ср.

1. кача́ние; пока́чивание; кива́ние;

2. шата́ние;

1, 2 см. ківа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ківа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ківаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ківа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Рытмічна хістацца з боку ў бок або зверху ўніз.

Галінкі ківаюцца на ветры.

2. Ісці з цяжкасцю, хістаючыся (ад стомы, хваробы і пад.).

Ледзь ківаецца стары дзядок.

|| аднакр. кіўну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся (да 1 знач.).

|| наз. ківа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ківа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Рухаць з боку ў бок або зверху ўніз; хістаць.

К. слупок.

2. чым. Утвараць хістальныя рухі чым-н.

Сосны ківаюць верхавінамі.

К. нагой.

3. Лёгкім нахілам галавы выказваць знак прывітання, адабрэння і пад.

4. Рухам галавы, пальца падзываць каго-н. да сябе, падаваць якія-н. знакі.

◊

Нечага (няма чаго) на бога ківаць (разм.) — не варта апраўдвацца, звальваць віну на іншых.

|| аднакр. кіўну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. ківа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кива́ние ківа́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мота́ние​II (головой) мата́нне, -ння ср.; (качание) ківа́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поша́тывание хіста́нне, -ння ср., калыва́нне, -ння ср., ківа́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раска́чивание

1. гайда́нне, -ння ср., разго́йдванне, -ння ср., калыха́нне, -ння ср., раскалы́хванне, -ння ср., гу́шканне, -ння ср., разгу́шкванне, -ння ср.;

2. хіста́нне, -ння ср., расхі́стванне, -ння ср., калыва́нне, -ння ср., ківа́нне, -ння ср.;

3. развару́шванне, -ння ср.; см. раска́чивать, раска́чиваться;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пока́чивание

1. пакалы́хванне, -ння ср., паго́йдванне, -ння ср.; пагу́шкванне, -ння ср.; люля́нне, -ння ср.;

2. пахі́стванне, -ння ср., пакалы́хванне, -ння ср., калыва́нне, -ння ср.;

3. вага́нне, -ння ср., пазы́бванне, -ння ср.;

4. ківа́нне, -ння ср.; пакру́чванне, -ння ср.;

5. пакалы́хванне, -ння ср., пама́хванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)