кюрэ́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. кюрэ́ кюрэ́
Р. кюрэ́ кюрэ́
Д. кюрэ́ кюрэ́
В. кюрэ́ кюрэ́
Т. кюрэ́ кюрэ́
М. кюрэ́ кюрэ́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кюрэ́ м., нескл., церк. кюре́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кюрэ́, нескл., м.

Каталіцкі прыходскі свяшчэннік у Францыі, Бельгіі і некаторых іншых краінах.

[Фр. curé.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кюре́ церк. кюрэ́ нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)