кюрэ́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. кюрэ́ кюрэ́
Р. кюрэ́ кюрэ́
Д. кюрэ́ кюрэ́
В. кюрэ́ кюрэ́
Т. кюрэ́ кюрэ́
М. кюрэ́ кюрэ́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кюрэ́ м., нескл., церк. кюре́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кюрэ́, нескл., м.

Каталіцкі прыходскі свяшчэннік у Францыі, Бельгіі і некаторых іншых краінах.

[Фр. curé.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кюрэ́ м. Curé [ky´re:] m -s, -s (духоўная асоба ў Францыі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кюрэ́

(фр. curé)

каталіцкі прыходскі свяшчэннік у Францыі, Бельгіі і некаторых іншых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кюре́ церк. кюрэ́ нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Curé

[ky're:]

m -s, -s рэл. кюрэ́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

priest [pri:st] n.

1. свяшчэ́ннік, свята́р;

a parish priest кюрэ́

2. жрэц;

a high priest вярхо́ўны жрэц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВІКА́РЫЙ

(ад лац. vicarius намеснік),

1) правіцель адм. акругі (дыяцэзы) у Рымскай імперыі.

2) Намеснік або памочнік архірэя ў правасл. царкве.

3) Памочнік біскупа, прыходскага святара (кюрэ); папскі намеснік у аддаленых (місіянерскіх) раёнах у каталіцкай царкве.

4) Памочнік святара ў пратэстанцкай царкве.

т. 4, с. 153

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)