кушне́р, -няра́, мн. -няры́, -няро́ў, м.

Майстар, які вырабляе шкуры пушных жывёл на футра.

|| ж. кушне́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. кушне́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кушне́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кушне́р кушняры́
Р. кушняра́ кушняро́ў
Д. кушняру́ кушняра́м
В. кушняра́ кушняро́ў
Т. кушняро́м кушняра́мі
М. кушняру́ кушняра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кушне́р, -няра́ м. меховщи́к, скорня́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кушне́р, ‑няра, м.

Рамеснік, які вырабляе шкуры на футра і шые з футра.

[Польск. kuśnierz з ням.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ку́шнер ’рамеснік, які вырабляе шкуры на футра і шые з футра’ (ТСБМ, Нас., Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг., Грыг., Гарэц.). Ст.-бел. кушнеръ ’кушнер’ (з 1486 г.) запазычанне праз польск. kusznierz ’кушнер’ з с.-в.-ням. kürsenaere ’тс’ (Булыка, Запазыч., 183; параўн. Слаўскі, 3, 437–438).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скорня́к кушне́р, -няра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смушка́р, ‑а, м.

Кушнер, які займаецца вырабам смушак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кушне́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да кушнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кушне́рка ’мехавая шапка’ (Шат., Сцяшк. Сл., Нар. сл.). Да кушнер (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

меховщи́к

1. (торговец мехом) футро́ўшчык, -ка м.;

2. (скорняк) кушне́р, -няра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)