кусто́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кусто́вы кусто́вая кусто́вае кусто́выя
Р. кусто́вага кусто́вай
кусто́вае		 кусто́вага кусто́вых
Д. кусто́ваму кусто́вай кусто́ваму кусто́вым
В. кусто́вы (неадуш.)
кусто́вага (адуш.)		 кусто́вую кусто́вае кусто́выя (неадуш.)
кусто́вых (адуш.)
Т. кусто́вым кусто́вай
кусто́ваю		 кусто́вым кусто́вымі
М. кусто́вым кусто́вай кусто́вым кусто́вых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

куст¹, -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Травяністая расліна з галінамі, якія пачынаюць расці амаль ад зямлі.

К. малін.

К. агрэсту.

2. Травяністая расліна, сцёблы якой растуць пучком.

К. суніц.

◊

У кусты (хавацца, уцякаць) — ухіляцца ад адказнасці, ад непасрэднай справы.

|| памянш. ку́сцік, -а, мн. -і, -аў, м. і кусто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. куставы́, -а́я, -о́е і кусто́вы, -ая, -ае.

Куставыя расліны.

Кустовая ягада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кустово́й​I (о заросли) кусто́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куста́рниковый кусто́вы;

куста́рниковое расте́ние кусто́вая раслі́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)