куставы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. куставы́ кустава́я куставо́е куставы́я
Р. куставо́га куставо́й
куставо́е		 куставо́га куставы́х
Д. куставо́му куставо́й куставо́му куставы́м
В. куставы́ (неадуш.)
куставо́га (адуш.)		 куставу́ю куставо́е куставы́я (неадуш.)
куставы́х (адуш.)
Т. куставы́м куставо́й
куставо́ю		 куставы́м куставы́мі
М. куставы́м куставо́й куставы́м куставы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

куставы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які расце кустом (у 1, 2 знач.). Куставыя расліны.

2. Які мае адносіны да куста (у 3 знач.). Куставая нарада. Куставыя семінары агітатараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куст¹, -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Травяністая расліна з галінамі, якія пачынаюць расці амаль ад зямлі.

К. малін.

К. агрэсту.

2. Травяністая расліна, сцёблы якой растуць пучком.

К. суніц.

◊

У кусты (хавацца, уцякаць) — ухіляцца ад адказнасці, ад непасрэднай справы.

|| памянш. ку́сцік, -а, мн. -і, -аў, м. і кусто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. куставы́, -а́я, -о́е і кусто́вы, -ая, -ае.

Куставыя расліны.

Кустовая ягада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)