Ку́рына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ку́рына
Р. Ку́рына
Д. Ку́рыну
В. Ку́рына
Т. Ку́рынам
М. Ку́рыне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ку́рын

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ку́рын
Р. Ку́рына
Д. Ку́рыну
В. Ку́рын
Т. Ку́рынам
М. Ку́рыне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

*Сляпай, слепа́й ‘незабудкі’ (лельч., Жыв. сл., ПСл). Да сляпы (гл.) з суф. ‑ай, які ўтварае назвы асоб па выразнай знешняй прыкмеце, параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 145. Семантычная матывацыя не зусім ясная, магчыма, з прычыны бледнага колеру кветак ці малых памераў, параўн. сляпы́ (слепу́) ‘вузкі, малы’ (ТС). Не выключаны перанос назвы з іншай расліны, параўн. курына слепота́ ‘незабудкі’ (ТС) і слепет 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)