◎ Курда́ ’чалавек малога росту’ (Ян., Нар. сл.). Да *курта. Параўн. курдаты (гл.) і куртатыj (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ку́рд

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́рд ку́рды
Р. ку́рда ку́рдаў
Д. ку́рду ку́рдам
В. ку́рда ку́рдаў
Т. ку́рдам ку́рдамі
М. ку́рдзе ку́рдах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

курд курд, род. ку́рда м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Курда́ты ’малы ростам, куртаты’ (ТС). Да курда (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Курдава́лак ’цурбан, цурбалак’ (Нар. сл.). Кантамінацыя курда (гл.) і кавалак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Курдзёбак ’абрубак’ (Касп.). Да курда (гл.) і дзюбаць (гл.). Курдзёбак < *курдзюбак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)