кургу́зый разг.
1. (короткий, тесный) каро́ткі, це́сны;
2. (короткохвостый, с обрезанным хвостом) курта́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
курта́ты разг., прям., перен. ку́цый, кургу́зый;
к. саба́ка — кургу́зая (ку́цая) соба́ка;
к. пінжачо́к — ку́цый (кургу́зый) пиджачи́шко
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ку́рцік I м., обл. ку́рточка ж.
ку́рцік II м. (о животных) ку́цый, кургу́зый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Карго́злік ’слабы, невялікага росту чалавек’ (Мат. Маг.), з *карнагуз‑лік. Першая частка гэтага складанага слова да прасл. къгпъ (укр. корнай, рус. корный ’кароткі’), другая — гуз, гузна (гл.). Параўн. рус. кургузый < къгпъ‑ guzъ. Няясная трэцяя частка. Магчыма, да суфіксаў ‑еі‑ікь. Параўн. курдупель (гл.) < къгпъ‑dup‑elb (Лабко, Бел.-польск. ізал., 72).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)