Кура́ р. Кура́, -ры́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ку́ра ’курыца’ (Мат. Гом., Сл. паўн.-зах., ТС, Ян., Сцяшк., Маш., Жд. 3, ДАБМ, С. Некр., Янк. II). Гл., кур.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кури́нский (от Кура́) куры́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акры́цца, акрыюся, акрыешся, акрыецца; зак.

1. Накрыцца, ахінуцца чым‑н. Акрыцца посцілкай. □ Агонь прыграваў яго збоку, воўчая [ш]кура, якою акрыўся дзед, зверху. Колас.

2. перан. Пакрыцца; ахутацца, завалачыся. Быццам хусцінай вясельнаю, вішанька цветам акрылася. Бураўкін. [Зосін] твар.. збялеў, смуткам акрыліся вочы. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ку́рка ’цюльпан, Tulipa’ (Касп.). Да кура (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́ркі ’сузор’е Плеяды’ (Маш.). Да кура (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Куры́ны ’чорныя парэчкі’ (Сцяшк. Сл.). Да кура (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Курашчы́пка ’мурашка’ (Бяльк.). Да кура (гл.) і шчыпаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́рачка ’зялёнка, назва грыба’ (Сцяшк., Жыв. сл.). Да кура (гл.). Параўн., аднак, курашка (гл.) ’губа’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Курашэ́сь ’курасадня’ (Касп.). Да кура (гл.) і шост (гл.). Ад апошняга, магчыма, зборная форма *шэсць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)