Купа́ла

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Купа́ла Купа́лы
Р. Купа́лы Купа́л
Купа́лаў
Д. Купа́лу Купа́лам
В. Купа́лу Купа́л
Купа́лаў
Т. Купа́лам Купа́ламі
М. Купа́ле Купа́лах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пяціку́пальны, ‑ая, ‑ае.

Які мае пяць купалаў. Пяцікупальная царква.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сяміку́пальны, ‑ая, ‑ае.

Які мае сем купалаў. Сямікупальная царква.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́пал

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́пал ку́палы
Р. ку́пала ку́палаў
Д. ку́палу ку́палам
В. ку́пал ку́палы
Т. ку́палам ку́паламі
М. ку́пале ку́палах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бараба́н, ‑а, м.

1. Ударны музычны інструмент у выглядзе шырокага цыліндра або рамы, на якія з аднаго ці двух бакоў нацягнута скура. Бадзёрыя гукі труб і зычны стук барабана біліся ў шыбы вокан, вабячы Рыгора. Гартны. З вясны да восені кожнай раніцы чуюцца тут гукі горна, гулкія ўдары барабана, дзіцячыя галасы, смех, песні. Хомчанка.

2. Спец. У розных машынах і механізмах — рухомая дэталь, якая мае форму цыліндра. На версе стары Тодарчык ці сама Волька Янкава кідаюць снапы ў барабан — у чорную ляпу малатарні. Пташнікаў. Сцёпка паспеў расстраляць усе патроны і зноў зарадзіў барабан. Хомчанка.

3. Спец. Цыліндрычная або шматгранная частка будынка, якая падтрымлівае купал. На выступе густа раслі дрэвы, а між дрэў шарэла вузкая будыніна, падобная на царкву без барабанаў і купалаў. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)