куне́жыцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
куне́жуся |
куне́жымся |
| 2-я ас. |
куне́жышся |
куне́жыцеся |
| 3-я ас. |
куне́жыцца |
куне́жацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
куне́жыўся |
куне́жыліся |
| ж. |
куне́жылася |
| н. |
куне́жылася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
куне́жся |
куне́жцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
куне́жачыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Куне́жыцца ’песціцца’ (Сцяшк., Ян.). Да нежыцца (ку‑ прэфіксацыя).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Суне́га ’пяшчота; палкасць’ (У. Дубоўка, Стан.). З су- і нега, гл. (паэтычны наватвор?), параўн. кунега, кунежыцца, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)