кумы́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кумы́сны кумы́сная кумы́снае кумы́сныя
Р. кумы́снага кумы́снай
кумы́снае		 кумы́снага кумы́сных
Д. кумы́снаму кумы́снай кумы́снаму кумы́сным
В. кумы́сны (неадуш.)
кумы́снага (адуш.)		 кумы́сную кумы́снае кумы́сныя (неадуш.)
кумы́сных (адуш.)
Т. кумы́сным кумы́снай
кумы́снаю		 кумы́сным кумы́снымі
М. кумы́сным кумы́снай кумы́сным кумы́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кумы́сны кумы́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кумы́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кумысу. Кумысная кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумы́с, -у, м.

Пажыўны напітак з малака кабылы, вярблюдзіцы.

Піць к.

|| прым. кумы́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кумы́сный кумы́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)