кумы́сны
прыметнік, адносны
кумы́сны | кумы́сная | кумы́снае | кумы́сныя | |
кумы́снага | кумы́снай кумы́снае |
кумы́снага | кумы́сных | |
кумы́снаму | кумы́снай | кумы́снаму | кумы́сным | |
кумы́сны ( кумы́снага ( |
кумы́сную | кумы́снае | кумы́сныя ( кумы́сных ( |
|
кумы́сным | кумы́снай кумы́снаю |
кумы́сным | кумы́снымі | |
кумы́сным | кумы́снай | кумы́сным | кумы́сных |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)