кумо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кумо́к кумкі́
Р. кумка́ кумко́ў
Д. кумку́ кумка́м
В. кумка́ кумко́ў
Т. кумко́м кумка́мі
М. кумку́ кумка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кумо́к, -мка́ м., разг., ласк. куманёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кумо́к, ‑мка, м.

Разм. Ласк. да кум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кум, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Хросны бацька ў адносінах да бацькоў хрэсніка і да хроснай маці.

|| ласк. кумо́к, -мка́, мн. -мкі́, -мко́ў, м. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куманёк ласк., разг. кумо́к, -мка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свежаспе́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Нядаўна, толькі што спечаны. Свежаспечаны хлеб.

2. перан. Разм. Які нядаўна, толькі што стаў кім‑н., заняў пасаду, атрымаў званне. — Што ў цябе? — пытаў Кастусь. — Дваццаць пяць новых, — казаў Вярыга. — Свежаспечаных. Дзіва, кумок, а не хлопцы. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)