кумаўство́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. кумаўство́
Р. кумаўства́
Д. кумаўству́
В. кумаўство́
Т. кумаўство́м
М. кумаўстве́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кумаўство́, -а́, н. (разм.).

1. Сяброўскія адносіны паміж кумамі.

2. перан. Паблажлівасць у службовых справах сябрам або сваякам.

|| прым. кумаўскі́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кумаўство́ ср., прям., перен., разг. кумовство́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кумаўство́, ‑а, н.

Разм.

1. Сяброўскія адносіны паміж кумамі.

2. перан. Паблажлівасць у службовых справах сябрам або сваякам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумовство́ прям., перен. кумаўство́, -ва́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

семе́йственность разг., прям., перен. сяме́йнасць, -ці ж.;

он не отлича́ется семе́йственностью ён не вызнача́ецца сяме́йнасцю;

изжи́ть семе́йственность и кумовство́ зжыць сяме́йнасць і кумаўство́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)