кулуа́ры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. кулуа́ры
Р. кулуа́раў
Д. кулуа́рам
В. кулуа́ры
Т. кулуа́рамі
М. кулуа́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кулуа́ры, -аў.

1. Памяшканні па-за залай пасяджэння (у парламенце, тэатры і пад.), якія служаць для адпачынку, неафіцыйных сустрэч.

2. перан. Аб неафіцыйных размовах у дасведчаных палітычных, грамадскіх колах (кніжн.).

Вядома з кулуараў.

|| прым. кулуа́рны, -ая, -ае.

Кулуарныя размовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кулуа́ры, -раў ед. нет кулуа́ры;

◊ у ~рах — в кулуа́рах

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кулуа́ры кулуа́ры, -раў ед. нет;

◊

в кулуа́рах у кулуа́рах.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кулуа́ры, ‑аў; адз. кулуар, ‑а, м.

Памяшканне (бакавая зала, калідоры) у парламенце, тэатры, якое служыць для адпачынку, неафіцыйных сустрэч, абмену думкамі. Гутаркі ў кулуарах.

[Фр. couloir — калідор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)