куламе́сіцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
куламе́шуся |
куламе́сімся |
| 2-я ас. |
куламе́сішся |
куламе́сіцеся |
| 3-я ас. |
куламе́сіцца |
куламе́сяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
куламе́сіўся |
куламе́сіліся |
| ж. |
куламе́сілася |
| н. |
куламе́сілася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
куламе́сься |
куламе́сьцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
куламе́сячыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Куламе́сіцца ’балавацца з цестам’ (Бяльк.). Кантамінацыя кулага (гл.) і месіць (гл.). Параўн. куламескі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Куламе́скі ’піражкі з пяску і гразі, што робяць дзеці’ (Бяльк.). Гл. куламесіцца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Куламе́са ’блытаніна, сумесь, штурханіна, мітусня’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., Бяльк.), ’гразь, змешаная са снегам’ (ТСБМ). Гл. куламесіцца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раскаламса́ць, раскаламсі́ць ’размясіць’ (Юрч.). Параўн. з каламеса, каламесіца ’блытаніна, мешаніна’, каламесны ’блытаны, мяшаны’ (Байк. і Некр.). Роднаснае да раскалле (гл.), што ад прасл. *kalъ > ’гразь’. Імаверна, утворана складаннем кал і мясіць ’змешваць, замешваць’ > ‑каламясі́ць з далейшай дээтымалагізацыяй. Гл. куламеса, куламесіцца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)