Ку́калкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Ку́калкі |
| Р. |
Ку́калак
Ку́калкаў |
| Д. |
Ку́калкам |
| В. |
Ку́калкі |
| Т. |
Ку́калкамі |
| М. |
Ку́калках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ку́калка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ку́калка |
ку́калкі |
| Р. |
ку́калкі |
ку́калак |
| Д. |
ку́калцы |
ку́калкам |
| В. |
ку́калку |
ку́калак |
| Т. |
ку́калкай
ку́калкаю |
ку́калкамі |
| М. |
ку́калцы |
ку́калках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
распло́д, ‑у, М ‑дзе, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. расплоджваць — распладзіць (у 1 знач.) і расплоджвацца — распладзіцца (у 4 знач.).
2. зб. Адкладзеныя пчалінай маткай яечкі і лічынкі, а таксама кукалкі, што выраслі з гэтых яечак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Плёнка ’плеўка’, ’пузыр на метале ці шкле’ (ТСБМ, Мядзв.), ’сіло’ (Янк. I; Шат.; Бяльк., Растарг.; паўн.-усх., КЭС), ’покрыва кукалкі пчалы’ (Нікан.), ’абалонка асінага гнязда’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ); пле́нка ’пенка на малацэ’ (брасл., ЛА, 4; Сл. ПЗБ, Нас.), ’плеўка на паверхні стаячай вады’ (брасл., Сл. ПЗБ), ’мазгавая абалонка’ (брасл., шуміл., Сл. ПЗБ). Рус. плёнка ’плеўка’, ’сіло і прыстасаванне з начэпленых на вяроўку, палку сілаў для лоўлі птушак’. Да прасл. *plěna, якому генетычна адпавядае літ. plenė̃ ’скурка, абалонка’, ’плеўка на малацэ’ аналагічна прасл. *plěva (гл. плева 1) і літ. plėvė̃ ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фа́за в разн. знач. фа́за, -зы ж.;
фа́за ку́колки у шелкови́чного червя́ биол. фа́за ку́калкі ў шаўкаві́чнага чарвяка́;
у́гол сдви́га фаз техн. ву́гал зру́ху фаз;
фа́за колеба́ния ма́ятника физ. фа́за хіста́ння ма́ятніка;
фа́за луны́ астр. фа́за ме́сяца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)