ку́жаль, -ю, м.
1. Валакно ачэсанага лёну, а таксама ніткі з такога валакна.
Спрасці к.
2. Палатно з такіх нітак.
Наткаць абрусаў з кужалю.
|| прым. кужэ́льны, -ая, -ае.
Кужэльныя ніткі.
Кужэльная кашуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кужэ́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кужэ́льны |
кужэ́льная |
кужэ́льнае |
кужэ́льныя |
| Р. |
кужэ́льнага |
кужэ́льнай
кужэ́льнае |
кужэ́льнага |
кужэ́льных |
| Д. |
кужэ́льнаму |
кужэ́льнай |
кужэ́льнаму |
кужэ́льным |
| В. |
кужэ́льны (неадуш.)
кужэ́льнага (адуш.) |
кужэ́льную |
кужэ́льнае |
кужэ́льныя (неадуш.)
кужэ́льных (адуш.) |
| Т. |
кужэ́льным |
кужэ́льнай
кужэ́льнаю |
кужэ́льным |
кужэ́льнымі |
| М. |
кужэ́льным |
кужэ́льнай |
кужэ́льным |
кужэ́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кужэ́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кужалю (у 1 знач.). Кужэльнае палатно. Кужэльныя ніткі. // Пашыты з кужалю (у 2 знач.). Кужэльная кашуля. Кужэльнае адзенне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бе́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не мае або мае вельмі мала сродкаў на жыццё; незаможны; проціл. багаты. Панская зямля і маёмасць былі канфіскаваны і перададзены батракам і бедным сялянам. Кавалёў. / у знач. наз. бе́дны, ‑ага, м. Багаты беднаму не сябра. Прыказка.
2. Аднастайны, мізэрны. Расліннасць на поўначы бедная. □ [Тапурыя] марыў аб незвычайных прыгодах, аздабляючы вымыслам сваё беднае на падзеі і ўражанні жыццё. Самуйлёнак.
3. Які мае недахоп у чым‑н., змяшчае ў сабе мала чаго‑н. Вучні трэціх класаў школ з рускай мовай навучання толькі пачынаюць вывучаць беларускую мову, слоўнікавы запас іх вельмі бедны, у іх не хапае слоў для выказвання сваіх думак і пачуццяў. Самцэвіч. І была яна, мусіць, такою мізэрнаю, гэтая бедная радасць, што яе цьмяны праменьчык не дасягае сённяшняга дня і не грэе старое сэрца чалавека... Самуйлёнак.
4. Які выклікае спачуванне да сябе; нешчаслівы. Не паспела бедная дзяўчына павесіць пад страху серп, як прыйшлося ўзяць у рукі сахор — пакідаць гной, растрасаць яго на полі. Чарнышэвіч.
5. Танны, просты, небагаты. Вопратка па хадаках была бедная: шарачковыя штаны, кужэльная сарочка, саматканыя світкі, не падобныя на тутэйшыя. Пальчэўскі. Бедная была кватэра, нізкая, цёмная, з дзіркамі ў падлозе і сценах. Маўр.
•••
Бедная галава гл. галава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)