кубаўшчы́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кубаўшчы́ца |
кубаўшчы́цы |
| Р. |
кубаўшчы́цы |
кубаўшчы́ц |
| Д. |
кубаўшчы́цы |
кубаўшчы́цам |
| В. |
кубаўшчы́цу |
кубаўшчы́ц |
| Т. |
кубаўшчы́цай
кубаўшчы́цаю |
кубаўшчы́цамі |
| М. |
кубаўшчы́цы |
кубаўшчы́цах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кубаўшчы́ца ж. кубовщи́ца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кубаўшчы́ца, ‑ы, ж.
Жан. да кубаўшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кубовщи́ца кубаўшчы́ца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)