крэзо́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. крэзо́л
Р. крэзо́лу
Д. крэзо́лу
В. крэзо́л
Т. крэзо́лам
М. крэзо́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крэзо́л, -лу м., хим. крезо́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэзо́л, ‑у, м.

Хімічнае злучэнне ў каменнавугольным дзёгці з характэрным пахам (шырока выкарыстоўваецца для вырабу пластмас і атрымання дэзінфіцыруючых сродкаў).

[Крэазот і лац. ol(eum) — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крезо́л хим. крэзо́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)