крыла́ч
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
крыла́ч |
крылачы́ |
| Р. |
крылача́ |
крылачо́ў |
| Д. |
крылачу́ |
крылача́м |
| В. |
крыла́ч |
крылачы́ |
| Т. |
крылачо́м |
крылача́мі |
| М. |
крылачы́ |
крылача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
крыла́ч, -ча́ м., тех. крыла́ч
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крыла́ч техн. крыла́ч, -ча́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Крыла́ч ’рыбалоўная растка з крыламі’ (Крыв.). Гл. крыло 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)