Крыжа́н ’дзікі качар’ (БелСЭ, 6, 135). Гл. крыжанка1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крыжачо́к ’беларускі народны танец’. Адносіцца да групы танцаў, у якіх пераймаюцца рухі птушак. Параўн. крыжанка (гл.). Ад крыжан (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крыжа́нка1 ’вадаплаўная птушка сямейства качыных’ (ТСБМ, Мат. Гом.). Утварэнне ж. р. ад крыжан (гл.) (як парабакпарабчанка) (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 83). Гл. крыжаванка.

Крыжа́нка2 ’астра’ (Мат. Гом.). Няясна. Да крыж3 (гл.)? Параўн. бядрынец (гл.) да бядро.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)