Крыву́лі 1 ’калёсы для перавозкі лесу’ (Сцяц., Сцяшк., Нар. лекс., Нар. сл., Шатал., Сл. паўн.-зах.). Параўн. польск. krzywula ’тыльны шворан на возе’. Да крывы 1 (гл.).

Крыву́лі 2 ’ногі’ (Нар. лекс.). Да крывы 1 (гл.), крываногі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крыву́ля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. крыву́ля крыву́лі
Р. крыву́лі крыву́ль
Д. крыву́лі крыву́лям
В. крыву́лю крыву́лі
Т. крыву́ляй
крыву́ляю		 крыву́лямі
М. крыву́лі крыву́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Крыву́ля

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Крыву́ля
Р. Крыву́лі
Д. Крыву́лі
В. Крыву́лю
Т. Крыву́ляй
Крыву́ляю
М. Крыву́лі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Крыва́лы ’прылады да калёс, каб вазіць бярвенні’ (Янк. III, Бяльк.). Гл. крывулі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Крывы́дла бромавыя боты, якія шчыльна аблягаюць нагу’ (Жыв. сл.). Да крывых (гл.), крывулі 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)