Кругі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Кругі́
Р. Круго́ў
Д. Круга́м
В. Кругі́
Т. Круга́мі
М. Круга́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кру́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кру́г кругі́
Р. кру́га круго́ў
Д. кру́гу кру́гам
В. кру́г кругі́
Т. кру́гам кру́гамі
М. кру́зе кру́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эксцэнтры́чны², -ая, -ае (спец.).

Які не мае агульнага цэнтра; проціл. канцэнтрычны.

Эксцэнтрычныя кругі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расходя́щийся прил. разыхо́дны, разбе́жны;

расходя́щиеся круги́ разыхо́дныя кругі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кружа́ць ’рэзаць кругамі’ (Нас.). Гл. кругі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Круж’я ’крышка ў вулеі’ (Маш.). Да кругі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кружэ́чак ’накрыўка’ (Сл. паўн.-зах.). Памяншальнае да кругі. Параўн. круж’я (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кружану́ць ’груба вылаяцца’, ’голасна заспяваць хорам’ (Бяльк.). Да кругі (гл.). Семантычны пераход: ’круг’ > ’хор’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыство́льны, ‑ая, ‑ае.

Размешчаны каля ствала або вакол ствала дрэва. [Студэнты-практыканты] сваімі рукамі абрэзалі кроны садовых дрэў, абкапалі прыствольныя кругі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кружы́цца, кружу́ся, кру́жышся, кру́жыцца; незак.

1. Рухацца па крузе.

К. ў вальсе.

2. Лятаючы, рабіць кругі.

Бусел кружыцца над гняздом.

Самалёт кружыўся над горадам.

3. Узнімаць снег, пыл, месці (пра мяцеліцу, завіруху і пад.).

Кружыцца мяцеліца.

◊

Галава кружыцца ў каго —

а) пра галавакружэнне;

б) хто-н. зазнаўся, страціў здольнасць цвяроза разважаць.

|| наз. кружэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)