назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Круго́ў | |
| Круга́м | |
| Круга́мі | |
| Круга́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Verbum
анлайнавы слоўнікПалярныя
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВЕ́ДЗЬМІНЫ
ведзьміны кольцы, характэрныя для некаторых шапкавых грыбоў размяшчэнні пладовых цел па перыферыі круга, абумоўленыя раўнамерным ростам грыбніцы (міцэлію) ад цэнтра да перыферыі. Могуць дасягаць у дыяметры некалькіх дзесяткаў метраў. У сярэдзіне круга пладовыя целы не развіваюцца. Часцей назіраюцца ў апенек лугавых, шампіньёнаў, маслякоў. Трапляюцца на лугах, радзей у лясах. У старажытнасці з’яўленне ведзьміных кругоў прыпісвалі нячыстай сіле, чарам ведзьмаў (адсюль назва).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
кру́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| кру́г | ||
| кру́га | круго́ў | |
| кру́гу | кру́гам | |
| кру́г | ||
| кру́гам | кру́гамі | |
| кру́зе | кру́гах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
эксцэнтры́чны², -ая, -ае (
Які не мае агульнага цэнтра;
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
расходя́щийся
расходя́щиеся круги́ разыхо́дныя
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
канцэнтры́чны konzéntrisch;
канцэнтры́чныя
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
zwéirundig
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Кружа́ць ’рэзаць кругамі’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Круж’я ’крышка ў вулеі’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)