кругля́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кругля́к |
круглякі́ |
| Р. |
кругляка́ |
кругляко́ў |
| Д. |
кругляку́ |
кругляка́м |
| В. |
кругля́к |
круглякі́ |
| Т. |
кругляко́м |
кругляка́мі |
| М. |
кругляку́ |
кругляка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кругля́к, -а́ і -у́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. -а́. Тоўстае кароткае палена акруглай формы.
Адрэзаць пару круглякоў ад бервяна.
2. -у́, зб. Нячэсанае круглае бярвенне як будаўнічы матэрыял (разм.).
Хата з тоўстага кругляку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)