кругавы́ гл. круг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кругавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кругавы́ кругава́я кругаво́е кругавы́я
Р. кругаво́га кругаво́й
кругаво́е		 кругаво́га кругавы́х
Д. кругаво́му кругаво́й кругаво́му кругавы́м
В. кругавы́ (неадуш.)
кругаво́га (адуш.)		 кругаву́ю кругаво́е кругавы́я (неадуш.)
кругавы́х (адуш.)
Т. кругавы́м кругаво́й
кругаво́ю		 кругавы́м кругавы́мі
М. кругавы́м кругаво́й кругавы́м кругавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кругавы́ кругово́й;

○ ~ва́я абаро́на — кругова́я оборо́на;

◊ ~ва́я пару́ка — кругова́я пору́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кругавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да круга, адбываецца па кругу. Кругавы маршрут. Кругавыя працэсы.

•••

Кругавая абарона — лінія абароны, якая ўтварае замкнуты ланцуг вакол якога‑н. пункта.

Кругавая парука — а) калектыўная адказнасць усіх членаў якой‑н. групы людзей за дзеянні гэтай групы або асобных яе членаў; б) узаемнае ўкрывальніцтва, узаемная выручка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыя́льна-кругавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. радыя́льна-кругавы́ радыя́льна-кругава́я радыя́льна-кругаво́е радыя́льна-кругавы́я
Р. радыя́льна-кругаво́га радыя́льна-кругаво́й
радыя́льна-кругаво́е		 радыя́льна-кругаво́га радыя́льна-кругавы́х
Д. радыя́льна-кругаво́му радыя́льна-кругаво́й радыя́льна-кругаво́му радыя́льна-кругавы́м
В. радыя́льна-кругавы́ (неадуш.)
радыя́льна-кругаво́га (адуш.)		 радыя́льна-кругаву́ю радыя́льна-кругаво́е радыя́льна-кругавы́я (неадуш.)
радыя́льна-кругавы́х (адуш.)
Т. радыя́льна-кругавы́м радыя́льна-кругаво́й
радыя́льна-кругаво́ю		 радыя́льна-кругавы́м радыя́льна-кругавы́мі
М. радыя́льна-кругавы́м радыя́льна-кругаво́й радыя́льна-кругавы́м радыя́льна-кругавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

круг, -а, М кру́зе, мн. кругі́, -о́ў, м.

1. Частка плоскасці, абмежаваная акружнасцю, а таксама сама акружнасць.

2. Круглы ўчастак якой-н. паверхні.

3. Прадмет, падобны па форме на круг ці кола.

Выратавальны к.

4. перан., чаго. Пра замкнуты ланцуг дзеянняў, спраў, працэсаў, якімі завяршаецца што-н.

Завяршыць першы к. шахматнага спаборніцтва.

5. перан., чаго. Тое, што і кола (у 4 знач.).

К. дзейнасці.

6. каго або які. Сукупнасць, група людзей з агульнымі інтарэсамі, сувязямі; кола (у 5 знач.).

К. знаёмых.

Сямейны к.

7. Больш далёкі, абходны шлях, дарога і пад. (разм.).

Пайшоў не той сцежкай і зрабіў вялікі к.

◊

Кругі пад вачамі ў каго — сінякі пад вачамі ў каго-н. ад хваробы, стомы, бяссонніцы.

Кругі перад вачамі (у вачах) — цямнее ў вачах ад слабасці, стомы і пад.

На круг (разм.) — па прыблізных падліках.

|| памянш. кружо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м. (да 1—3 знач.).

|| прым. кругавы́, -а́я, -о́е (да 1—3 знач.) і кружны́, -а́я, -о́е (да 7 знач.).

Кругавыя працэсы.

Кружная дарога.

○

Кругавая абарона — лінія абароны, якая ўтварае замкнуты ланцуг вакол якога-н. пункта.

◊

Кругавая парука —

а) адказнасць усіх за кожнага і кожнага за ўсіх;

б) узаемнае ўкрывальніцтва, узаемная выручка ў нядобрых справах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кальцавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. кольца.

2. Які мае выгляд кольца; кругавы.

К. маршрут.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыркуляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адбываецца па замкнутым кругу; кругавы. Цыркуляцыйны рух.

2. У якім адбываецца кругавы рух чаго‑н. Цыркуляцыйная печ. Цыркуляцыйныя трубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыркулява́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -лю́е; незак.

Рабіць кругавы рух, кругаварот.

Кроў цыркулюе па крывяносных сасудах.

|| наз. цыркуля́цыя, -і, ж.

|| прым. цыркуляцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вольт¹, -а, М -льце, м. (спец.).

1. У манежнай яздзе: круты кругавы паварот направа або налева, які выконваецца адным коннікам ці групай іх адначасова.

2. У фехтаванні: ухіленне ад удару праціўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)