кра́мніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кра́мніца кра́мніцы
Р. кра́мніцы кра́мніц
Д. кра́мніцы кра́мніцам
В. кра́мніцу кра́мніц
Т. кра́мніцай
кра́мніцаю		 кра́мніцамі
М. кра́мніцы кра́мніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кра́мніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да крамнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кра́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Уладальнік крамы або прадавец у ёй.

|| ж. кра́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. кра́мніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́вочница

1. кра́мніца, -цы ж.;

2. (жена лавочника) прост. кра́мнічыха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)