кра́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Крычаць «кра-кра» (звычайна пра качак і некаторых іншых птушак).

|| аднакр. кра́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. кра́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кра́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кра́каю кра́каем
2-я ас. кра́каеш кра́каеце
3-я ас. кра́кае кра́каюць
Прошлы час
м. кра́каў кра́калі
ж. кра́кала
н. кра́кала
Загадны лад
2-я ас. кра́кай кра́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кра́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кра́каць несов. кря́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Крычаць «кра-кра!» (звычайна пра качак, сіваваронак і некаторых іншых птушак). Дзесьці кракала качка, відаць, склікала сваіх дзяцей. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кра́каць ’крычаць (звычайна пра качак, варон і некаторых іншых птушак)’ (ТСБМ, Нас., Мат. Гом., ТС, Сл. паўн.-зах., Яруш.). Укр. кракати, рус. кракать, ст.-рус. кракати ’тс’, серб.-харв. кра̑кат ’квакаць, кудахтаць’, славен. krȃkati ’каркаць’, польск. krakać, чэш. krakati, славац. krákať, н.-луж. křakaś ’тс’. Прасл. krakati — гукапераймальная лексема. Бліжэйшая індаеўрапейская паралель — лац. crōcio, crōcīre ’каркаць’ (Бернекер, 1, 603; Трубачоў, Эт. сл., 12, 92).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кря́кать несов. кра́каць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да кракаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакра́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Кракаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́хкаць

‘кракаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ка́хкаю ка́хкаем
2-я ас. ка́хкаеш ка́хкаеце
3-я ас. ка́хкае ка́хкаюць
Прошлы час
м. ка́хкаў ка́хкалі
ж. ка́хкала
н. ка́хкала
Загадны лад
2-я ас. ка́хкай ка́хкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ка́хкаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

закра́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць кракаць. // Кракнуць некалькі разоў запар; пракракаць. Качка закракала і змоўкла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)