ко́хлік, -у, м. (разм.).
Тое, што і коклюш.
|| прым. ко́хлічны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ко́хлік
‘коклюш’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ко́хлік |
| Р. |
ко́хліку |
| Д. |
ко́хліку |
| В. |
ко́хлік |
| Т. |
ко́хлікам |
| М. |
ко́хліку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ко́хлік, -ку м., разг. коклю́ш
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́хлік, ‑у, м.
Разм. Тое, што і коклюш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ко́хлік ’коклюш’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг., З нар. сл., ЭШ, Сцяшк., Бяльк.). Гл. кохаль. Тады кохаль > *кохль > кохлік з памяншальнай суфіксацыяй.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
коклю́ш мед. ко́клюш, -шу м., разг. ко́хлік, -ку м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Како́хнуць ’цяжка ўздыхнуць’: «Не какохня няродная маці па чужому дзіцяці» (Косіч, 2, 26). Бел. слова нельга аддзяліць ад рус. бран. какохнуць ’стагнаць ад болю’, смал. кохнуть ’для перадачы стогнаў хворага’ і інш. Мясцовая інавацыя на базе гукапераймальнага слова. Пры гэтым бел. слова з бран. адпаведнікам, відаць, яшчэ больш абмежаванае па геаграфіі. Па структуры гэта лексема — утварэнне з рэдуплікацыяй першага складу, не выключана, што пад уплывам канструкцыі кох‑кох або наогул на яе базе. Магчыма, бел. кохлік ’кашаль’ (гл).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)