ко́хлік, -у, м. (разм.).

Тое, што і коклюш.

|| прым. ко́хлічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́хлік

‘коклюш’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ко́хлік
Р. ко́хліку
Д. ко́хліку
В. ко́хлік
Т. ко́хлікам
М. ко́хліку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́хлік, -ку м., разг. коклю́ш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́хлік, ‑у, м.

Разм. Тое, што і коклюш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́хлік м мед Kéuchhusten m -s, Stíckhusten m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ко́хлік ’коклюш’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг., З нар. сл., ЭШ, Сцяшк., Бяльк.). Гл. кохаль. Тады кохаль > *кохль > кохлік з памяншальнай суфіксацыяй.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

whooping cough [ˈhu:pɪŋkɒf] n. med. ко́клюш, ко́хлік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

коклю́ш мед. ко́клюш, -шу м., разг. ко́хлік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Stíckhusten

m -s мед. ко́клюш, ко́хлік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

koklusz, ~u

м. мед. коклюш; кохлік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)