ко́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Тое, што і косць (у 1 знач.).

Сабака грыз костку.

2. Тое, што і косць (у 5 знач.).

Панскай косткі чалавек.

◊

Як костка ў горле (разм.) — пра таго (тое), што вельмі перашкаджае каму-н., даймае каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́стка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́стка ко́сткі
Р. ко́сткі ко́стак
Д. ко́стцы ко́сткам
В. ко́стку ко́сткі
Т. ко́сткай
ко́сткаю		 ко́сткамі
М. ко́стцы ко́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́стка ж. кость (отдельная);

саба́ка знайшо́ў ~ку — соба́ка нашла́ кость;

◊ як к. ў го́рле — как кость в го́рле

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Разм. Тое, што і косць (у 1 знач.). Гунава пастукаў па стале сухімі кветкамі пальцаў. Самуйлёнак.

2. Уст. Тое, што і косць (у 5 знач.). Шляхецкая костка. □ Ціха, хамская костка! — крыкнуў старшы жандар. Бядуля.

•••

Белая костка (уст.) — тое, што і белая косць (гл. косць).

Чорная костка (уст.) — тое, што і чорная косць (гл. косць).

Як костка ў горле — тое, што і як косць у горле (гл. косць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закасцяне́лы, -ая, -ае.

1. Акамянелы, цвёрды, як костка.

Закасцянелая зямля.

2. Тое, што і закаснелы.

|| наз. закасцяне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

захра́снуць, -ну, -неш, -не; захра́с, -сла; -ні; зак. (разм.).

1. Забіцца, закупорыцца чым-н.

Ракавіна захрасла.

2. Засесці дзе-н., у чым-н.

Костка захрасла ў горле.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обгло́данный абгры́зены, мног. паабгры́заны;

обгло́данная кость абгры́зеная ко́стка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касціна́, ‑ы, ж.

Разм. Асобна ўзятая косць; костка. Спаліў Іван злога Кашчэя так, каб касціна да касціны, сустаў да сустава не сышліся. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рубцава́ты, ‑ая, ‑ае.

З рубцамі ​1. І тут хлопцы ахнулі: у Мікалая Пятровіча з плечука тырчала куцая костка, абцягнутая рубцаватай чырвонай скурай. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздрабі́цца, ‑дробіцца; зак.

1. Разбіцца на дробныя частачкі. Камень раздрабіўся. Костка раздрабілася.

2. Раздзяліцца, распасціся на дробныя часткі, групы; расчляніцца. Поле раздрабілася на мноства ўчасткаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)