косого́р м. спад, род. спа́ду м., спа́дзіна, -ны ж., адхо́н, -ну м., схіл гары́; (холм) узго́рак, -рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касаго́р м. косого́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Касаго́р ’узвышша са спускам з аднаго боку’, укр. косогір, рус. косогор, ст.-рус. косогоръ. Усходнеславянская інавацыя. Складанае слова, якое ўзыходзіць да косы (гл.) і гара (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адхо́н, -ну м.

1. ж.-д. отко́с;

пусці́ць пад а. — пусти́ть под отко́с;

2. (отлогое место) отло́гость ж., отко́с, склон, скос; (горы, холма) косого́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)