ко́рак

‘адмерлы слой кары’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ко́рак
Р. ко́рку
Д. ко́рку
В. ко́рак
Т. ко́ркам
М. ко́рку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́рак

‘затычка для бутэлек’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́рак ко́ркі
Р. ко́рка ко́ркаў
Д. ко́рку ко́ркам
В. ко́рак ко́ркі
Т. ко́ркам ко́ркамі
М. ко́рку ко́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак. (разм.).

Засохшы, утварыць корку.

На ране накарэў струп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накарэ́лы, -ая, -ае (разм.).

Які засох на чым-н. і ўтварыў корку.

Накарэлая гразь.

|| наз. накарэ́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закарэ́лы, -ая, -ае.

1. Які засох, ператварыўся ў корку.

Закарэлая гразь.

2. Пакрыты засохлай граззю, кроўю і пад., карэлы.

З. бінт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́рка ко́ркі
Р. ко́ркі ко́рак
Д. ко́рцы ко́ркам
В. ко́рку ко́ркі
Т. ко́ркай
ко́ркаю		 ко́ркамі
М. ко́рцы ко́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накарэ́ць сов., разг. (образовать корку) насо́хнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ркавы ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да корку (у 1 знач.). // Зроблены з корку. Коркавы пояс. Коркавая ручка. Коркавая падэшва.

•••

Коркавае дрэва гл. дрэва.

ко́ркавы ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кары галаўнога мозга. Коркавае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які засох на чым‑н. і ўтварыў корку. Накарэлая гразь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накарэ́ць, ‑эе; зак.

Разм. Засохнуўшы, утварыць корку. На вачах у кабылы накарэў гной. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)