Ко́пысь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Ко́пысь
Р. Ко́пысі
Д. Ко́пысі
В. Ко́пысь
Т. Ко́пыссю
М. Ко́пысі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ко́пысь ж., г.п. Ко́пысь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ко́пысь г.п. Ко́пысь, -сі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяці́нец ​1, ‑нца, м.

Цэнтральная ўмацаваная частка горада ў Старажытнай Русі; крэмль. Копысь — гэта «драўляны горад Мсціслаўскага ваяводства, абнесены сцяной з вежамі і ўмацаваны драўляным дзяцінцам, размешчаным пасярэдзіне высокага ўзгорка». «Полымя».

дзяці́нец ​2, ‑нцу, м.

Хвароба маленькіх дзяцей, якая праяўляецца ў перыядычных прыпадках з сутаргамі і стратай прытомнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)