копа́ть несов.

1. (рыть) капа́ць;

2. (картофель) капа́ць; разг. выбіра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капа́ць несов.

1. рыть, копа́ть;

2. (разрыхлять землю) копа́ть;

к. гра́дкі — копа́ть гря́дки;

3. (выкапывать из земли) копа́ть;

к. бу́льбу — копа́ть карто́фель;

◊ к. магі́лу (я́му) — (каму) копа́ть моги́лу (я́му) (кому);

не капа́й друго́му я́мы, сам ува́лішся — посл. не рой друго́му я́му, сам в неё упадёшь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калупа́ць несов., разг. копа́ть, ковыря́ть; колупа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аблапо́шыць ’абдурыць’ (Бяльк., КТС), аблапэшыць ’абкрасці’ (Яўс.), облапошить (Дабр.) < лапошыць < лапаць, як рус. копошить < копать. Неславянская, відаць, дзеяслоўная суфіксацыя. Магчыма, пад уплывам балтыйскай ітэратыўнай суфіксацыі. Параўн. абгапошыць (гл.), аблатошыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

грэ́бці несов.

1. (сено и т.п.) грести́;

2. разгреба́ть, загреба́ть; копа́ть;

г. пясо́к — разгреба́ть (загреба́ть, копа́ть) песо́к;

3. перен. (с жадностью захватывать) загреба́ть;

◊ г. гро́шы лапа́тай — грести́ де́ньги лопа́той

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

копа́ться несов., разг.

1. (рыться) капа́цца;

2. (возиться) ко́рпацца; (медлить) мару́дзіць, ке́шкацца;

3. страд. капа́цца; выбіра́цца; см. копа́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дол (род. до́лу) м.

1. низ; земля́ ж.;

2. разг. (яма для погребения) моги́ла ж.;

капа́ць д. — копа́ть моги́лу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыть несов.

1. (копать) капа́ць; (рылом — о животных) рыць;

2. (перебирать, ворошить) рыць, капа́ць;

◊

рыть я́му (кому-л.) капа́ць я́му (каму-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ука́паць сов.

1. (забрызгать каплями) зака́пать; (сплошь — ещё) ука́пать, иска́пать;

2. (капая, влить) вка́пать;

у. ка́плі ў нос — вка́пать ка́пли в нос

укапа́ць сов.

1. врыть, вкопа́ть;

у. слуп — врыть (вкопа́ть) столб;

2. смочь копа́ть;

зямля́ цвёрдая, рыдлёўкай не ўкапа́еш — земля́ твёрдая, лопа́той не смо́жешь копа́ть;

3. (небольшое количество) накопа́ть;

у. бу́льбы на вячэ́ру — накопа́ть карто́шки на у́жин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

По́граб 1 ’яма з крытым верхам і сценамі з бярвенняў; склеп’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, ТС, Нас., Янк. Мат.), ’яма’, ’курган’ (Сцяшк. Сл.), по́гріб, по́грыб, по́граб ’тс’ (Бяльк.), по́гбар, по́ргаб ’пограб’ (Мат. Гом.). Ад грэбці ’капаць’, грэбаць (гл.), параўн. рус. по́ко́п ’пограб’ ад копа́ть.

По́граб 2 ’хаўтуры’, ’пахаванне’ (Нас.; воран., Сл. ПЗБ), ст.-бел. погребъ ’тс’ (1481). Польск. pogrzeb, в.-луж. pohrjeb, чэш. pohřeb, славац. pohreb, славен. pogrèb ’тс’. Архаізм, параўн. зыходнае ст.-бел. погребати ’хаваць; закопваць нябожчыка ў зямлю’ (1489) < гребти ’тс’, параўн. загрэбці: умёр чоловек, повезлі на могліца і загрэблі (ТС), грабкі́ ’хаўтуры’ (ЛА). Параўн. яшчэ славен. pokòp ’пахаванне’ ад pokopáti ’пахаваць’ > kopáti ’капаць’. Гл. грэбці ’капаць’, грэбаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)