контруда́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. контруда́р контруда́ры
Р. контруда́ру контруда́раў
Д. контруда́ру контруда́рам
В. контруда́р контруда́ры
Т. контруда́рам контруда́рамі
М. контруда́ры контруда́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

контруда́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Удар, які наносяць войскі па арміі праціўніка, з мэтай яго разгрому і пераходу ў наступленне.

Нанесці ворагу к. з фланга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

контруда́р, -ру м. контруда́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

контруда́р контруда́р, -ру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

контруда́р, ‑у, м.

Адказ ударам на ўдар (у ваенных дзеяннях, у палітычнай барацьбе і пад.). Нам далі задачу: прарвацца на станцыю і ўсімі спосабамі, якія ў нас ёсць, паралізаваць контрудар, каб потым адразу ж наша дывізія пайшла ў наступленне. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контр...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае процідзеянне, проціпастаўленне, процілегласць таму, што выражана ў другой частцы, напр.: контрудар, контрманеўр, контрпрапаганда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

контр...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае процідзеянне, проціпастаўленне, процілегласць таму, што выражана ў другой частцы, напрыклад: контрудар, контрмеры.

[Ад лац. contra — супраць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)