кокана...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «коканавы», «кокан», напрыклад: коканаматанне, коканасушылка, коканапрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́кан

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́кан ко́каны
Р. ко́кана ко́канаў
Д. ко́кану ко́канам
В. ко́кан ко́каны
Т. ко́канам ко́канамі
М. ко́кане ко́канах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́канавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кокана. Коканавая ніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Засклёп ’запоўненыя мёдам соты, якія запячатаны воскам’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. зас́клеп ’пакрыццё скляпеннем’, ’пабудова вусенем кокана’ (Жэлях.), польск. zasklep ’воск, якім пчолы заляпляюць шчыліны ў вуллях, васковыя крышанкі ў сотах’, ’кокан’. Бязафіксны наз. ад *zasklepti (параўн. заскле́піць, заскляпі́ць ’запячатаць соты’, ’склеіць’, рус. кур. заскле́пи́ть ’зрабіць скляпенне ў печы’ і чэш., славац. адпаведнікі), утворанага з коранем *sklep‑. Гл. склеп.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абало́нка ж.

1. в разн. знач. оболо́чка;

слі́зістая а. — сли́зистая оболо́чка;

а. аэраста́та — оболо́чка аэроста́та;

2. спец. (оболочка) руба́шка;

а. ко́кана — руба́шка ко́кона;

3. обл. стекло́ в окне́;

○ мазгава́я а. — мозгова́я оболо́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)