Ко́брын

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ко́брын
Р. Ко́брына
Д. Ко́брыну
В. Ко́брын
Т. Ко́брынам
М. Ко́брыне

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ко́брын м., г. Ко́брин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ко́брин г. Ко́брын, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лыпчы́ця ’расліна з сямейства павітухавых, якая паразітуе на льне’ (кобрын., Бел. хр. дыял.). Да ліпчы́ца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)