Ко́брын

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ко́брын
Р. Ко́брына
Д. Ко́брыну
В. Ко́брын
Т. Ко́брынам
М. Ко́брыне

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ко́брын м., г. Ко́брин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ко́брын

т. 8, с. 368

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кобрын (г.) 1/173, 175, 211 (к.); 2/213, 421, 426, 427, 429, 517; 3/557; 4/136, 440, 533; 6/43-44, 45, 46, 491; 7/32, 134, 327, 328; 8/332, 515; 9/462; 12/491, 682

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́брын м. Kóbryn n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кобрын М. М. 9/633

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́брин г. Ко́брын, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kobryń

м. г. Кобрын

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лыпчы́ця ’расліна з сямейства павітухавых, якая паразітуе на льне’ (кобрын., Бел. хр. дыял.). Да ліпчы́ца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«Камуністычная праца» (газ., Кобрын) 9/56

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)