князе́віч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. князе́віч князе́вічы
Р. князе́віча князе́вічаў
Д. князе́вічу князе́вічам
В. князе́віча князе́вічаў
Т. князе́вічам князе́вічамі
М. князе́вічу князе́вічах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

князе́віч м., разг., уст. князе́вич

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

князе́віч, ‑а, м.

Малады сын князя (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Князе́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Князе́вічы
Р. Князе́віч
Князе́вічаў
Д. Князе́вічам
В. Князе́вічы
Т. Князе́вічамі
М. Князе́вічах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кня́жыч, ‑а, м.

Уст. Тое, што і князевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)