назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| князе́вічы | ||
| князе́віча | князе́вічаў | |
| князе́вічу | князе́вічам | |
| князе́віча | князе́вічаў | |
| князе́вічам | князе́вічамі | |
| князе́вічу | князе́вічах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Малады сын князя (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Князе́вічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Князе́вічы | |
Князе́вічаў |
|
| Князе́вічам | |
| Князе́вічы | |
| Князе́вічамі | |
| Князе́вічах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кня́жыч, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)