кня́жацкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кня́жацкі кня́жацкая кня́жацкае кня́жацкія
Р. кня́жацкага кня́жацкай
кня́жацкае		 кня́жацкага кня́жацкіх
Д. кня́жацкаму кня́жацкай кня́жацкаму кня́жацкім
В. кня́жацкі (неадуш.)
кня́жацкага (адуш.)		 кня́жацкую кня́жацкае кня́жацкія (неадуш.)
кня́жацкіх (адуш.)
Т. кня́жацкім кня́жацкай
кня́жацкаю		 кня́жацкім кня́жацкімі
М. кня́жацкім кня́жацкай кня́жацкім кня́жацкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кня́жацкі кня́жеский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кня́жацкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да князя, належыць яму. Княжацкі палац. Княжацкі тытул. // Такі, як у князя; багаты, раскошны. Княжацкія ўборы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

князь, -я, мн. князі́, -ёў, м.

1. Правадыр войска і правіцель феадальнай манархічнай дзяржавы або асобнага ўдзельнага княства.

Полацкі к.

2. Тытул такіх асоб, які перадаваўся ў спадчыну або прысвойваўся царом як узнагарода, а таксама асоба, якая мела такі тытул.

|| пагард. князёк, -зька́, мн. -зькі́, -зько́ў, м.

|| прым. кня́жацкі, -ая, -ае.

К. палац.

К. тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кня́жеский кня́жацкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кня́жы, см. кня́жацкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кня́жий поэт., уст. князеў, кня́жацкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́джа, -ы, мн. -ы, -аў і раджа́, -ы́, мн. -ы́, -э́й, м.

Княжацкі тытул у Індыі, а таксама асоба, якая яго мае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раджа́, ‑ы́, м.

Княжацкі тытул у Індыі. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Ад санскр. rājā — цар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кня́жы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і княжацкі. [З узгорка] відаць .. чорная вежа сярэдневяковага княжага замка. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)