кныр, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Самец свінні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кны́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кны́р кныры́
Р. кныра́ кныро́ў
Д. кныру́ кныра́м
В. кныра́ кныро́ў
Т. кныро́м кныра́мі
М. кныры́ кныра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кныр (род. кныра́) м. хряк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кныр, ‑а, м.

Самец свінні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кныр ’самец свінні, якога пакінулі на племя’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., ТС. Шат., КЭС, лаг., Жыв. сл., Нік. Напаў., Сцяшк., Сержп. Грам., Кліх, ДАБМ, Янк. I–II). Укр. кнур, рус. кнур ’тс’, польск. knur ’тс’, чэш. kňour ’дзік’. Скарочаная форма да kъnorzъ. Гл. кнораз. Унікальная агаласоўка ў беларускай мове не мае надзейнага тлумачэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кно́раз, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Тое, што і кныр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каба́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Самец свінні; кныр.

2. Дзікая свіння; дзік, вепр.

|| памянш. каба́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кно́раз, ‑а, м.

Разм. Тое, што і кныр. Узяў .. [Яўген] двое падсвінакаў, а мне — кнораза і старую свінню пакінуў. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Крынчу́к ’кныр’ (Мат. Гом.). Відаць, ад *кнырчук да кныр, кнур (гл.).⇉.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хряк с.-х. кныр, род. кныра́ м., кно́раз, -за м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)